Taraxacum officinale - Paardenbloem

Over Taraxacum officinale - Over Paardenbloem

Een van de eerste bloemen in het voorjaar is de alomgekende en alomaanwezige paardenbloem. Ze wordt meestal als onkruid bestempeld  maar is toch belangrijk voor onze gezondheid en kan lekker zijn in slaatjes.

De naam ‘paardenbloem’ slaat op het feit dat deze bloem graag wordt gegeten door paarden. Soms noemt men deze plant ook ‘leeuwentand’. Dat slaat dan op de diep ingesneden bladeren. De Latijnse naam komt waarschijnlijk voort van het Arabische ‘tharack-chakon’ dat ‘bitter kruid’ betekent of ‘wilde chicorei’.  En dat zou een aanduiding zijn voor verschillende composieten. Paardenbloemen zijn lid van de composietenfamilie.

Botanische eigenschappen Taraxacum officinale - Botanische eigenschappen Paardenbloem

Het is een winterharde, overblijvende plant van 5 tot 50 cm hoog die een sterke, vlezige penwortel bezit die heel diep in de grond groeit: 30 cm tot 1 meter! De wortel is wit van binnen, bruin van buiten. De heldergroene en onbehaarde bladeren staan in rozetvorm en zijn langgerekt en getand. Uit het midden van de rozet groeit een holle stengel, onvertakt met daarop een bloem die bestaat uit talrijke lintbloempjes met een gele kleur. Na de bloei komen er dopvruchtjes in een bol geplaatst, geribd en spilvormig. Ze zijn voorzien van fijn wit pluis die door de wind de vruchtjes loslaat. De plant bevat ook een melkwit sap dat na breken of kneuzen vrijkomt.

Voorkomen Taraxacum officinale - Voorkomen Paardenbloem

Oorspronkelijk afkomstig van Centraal-Azië, is de paardenbloem nu overal ter wereld terug te vinden behalve in de tropen. Ze groeit meestal op gras- en weiland, in gazons, bermen, hellingen en dijken en liefst op vochtige plaatsen in de zon maar ze past zich gemakkelijk aan elke soort grond aan.

Verwerking Taraxacum officinale - Verwerking Paardenbloem

Deze plant was al gekend bij de Chinezen in de 7e eeuw en in Arabië in de 10e en 11e eeuw.  In China kende men de gunstige werking op de lever toen al. In de 15e eeuw leest men erover in de Europese kruidenliteratuur waar men de urinedrijvende eigenschappen beschrijft.

Heden ten dage wordt paardenbloem gebruikt als middel voor het stimuleren van de lever, om de eetlust te verbeteren alsook in voorjaarskuren om te zuiveren. Vooral de bitterstoffen zorgen voor het gunstig effect op de spijsvertering.

A.Vogel gebruikt de paardenbloem in Boldocynara forte.